Uncategorized
لساك ياجرح
احمد جابر سويلم
شايل هموم الزمن
جوا فى احضانى مطويه
عديت بحور الامل
والضحكة طالعة مطفيه
توبى الجديد انقطع
والعين دمعتها مكويه
مرت سنين الزمن
حتما بجراحها مؤزيه
والشيلة شيلة الم
جواى صرختها مدويه
رميت بذرور المحبه
ومشيت انا فى سكتها
توهنى فيها الزمن
ماسمعت غير صرختها
سالت مره القدر ياقدر
توهت ليه ضحكتها
جانى رسايله القلب
منها انصدم ماعرفت طلتها
مشيت وانا حيرا اسئل
طريقها منين وفين سكتها
عاهدت نفسى افوت احزانى
ومشيت طريقى وحدانى
رميت همومى ورا ظهرى
ومشيت ادور على مهلى
سمعت صوت بينادى
بعيد تعالى قرب ماتخافشى
سوق الهموم وارمى
حمولك خلى حمولك على ربى
الفجر جانى وصليته
بقلب صافى ودعيته
سمعت هاتف بينادى
ربك كريم وانت ناديته
السعد هل لباب بيتى
والضحكة رجعت بزياده
الحزن شافنى فات
يجرى وبفرح قلبى عديته
قلت يا دنيا خلاص توبه
ارجع فى حضنك لو نوبه
